Skręcenie stawu skokowego

Nierówny chodnik, śliska podłoga, niestabilne wysokie obcasy i nagle TRACH ! Zwichnięta kostka. Możesz spróbować zmniejszyć ból, ale samodzielnie nie wyleczysz skręconego stawu skokowego.

Do skręcenia stawu skokowego, popularnie nazywaną „kostką” dochodzi najczęściej w wyniku gwałtownego obciążenia kończyny ze jednoczesnym skręceniem stopy do wewnątrz. Pacjenci zgłaszają się do nas ze „zwichniętą kostką”, ale prawidłowa nomenklatura to skręcenie stawu skokowego.

Takie nagłe i silne skręcenie stopy do środka powoduje uszkodzenie (silne naciągnięcie) więzadeł po stronie bocznej stawu skokowego. W poważniejszych urazach następuje rozerwanie więzadeł, a nawet ich całkowite zerwanie. Mamy tutaj do czynienia z urazem więzadeł, ewentualnie torebki stawowej. Nie należy więc mylić skręcenia ze zwichnięciem, które dotyczy stricte powierzchni stawowych.

Główne objawy skręcenia to ból po stronie bocznej stawu skokowego, niemożność pełnego obciążenia kończyny, obrzęk, rzadziej krwiak. W diagnostyce skręceń niejednokrotnie wymagane jest badanie RTG w celu wykluczenia złamań kości stępu lub śródstopia.

Pierwsza pomoc w skręceniach opiera się na zasadzie RICE:

• Rest – odciążenie kończyny np. poprzez zastosowanie kul łokciowych
• Ice – chłodzenie stawu skokowego okładami z lodu w pierwszych dniach po urazie (pamiętaj by lód przykładać do skóry poprzez ręcznik lub ściereczkę, nie kładź zmrożonej wody bezpośrednio na skórę)
• Compression – stosowanie opaski elastycznej
• Elevation – uniesienie kostki ponad poziom serca w celu dodatkowego zmniejszenia obrzęku

Po urazach stawu skokowego zawsze niezbędna jest fizjoterapia. Zaleczony, ale niewyleczony uraz może prowadzić do nawykowego skręcenia stawu skokowego, jego niestabilności, przewlekłych problemów bólowych.