Masz płaskostopie, potrafisz dotknąć kciukiem przedramienia? Sprawdź czy przypadkiem nie masz zespołu łagodnej hipermobilności stawowej.
Co to takiego? Czy to jest niebezpieczne dla zdrowia? Dowiedz się już teraz!
Czym charakteryzuje się zespół łagodnej hipermobilności stawowej?
Charakterystyczne dla zespołu łagodnej hipermobilności stawowej (benign hypermobility joint syndrome, BHJS) jest zwiększony zakres ruchu w stawach względem przyjętej normy. Norma uwzględnia rasę, wiek, płeć oraz brak chorób układowych.
Objawy towarzyszące BHJS to m.in.:
- ból pleców,
- przewlekły ból stawów,
- płaskostopie,
- koślawy paluch,
- zwichnięcia bądź podwichnięcia stawów,
- łagodne uszkodzenia tkanek,
- cienka skóra.
Najczęściej zgłaszanym przez pacjentów symptomem są bóle stawów, a szczególnie kolanowych lub skokowych, podczas intensywnej aktywności fizycznej.
Czym jest płaskostopie?
Dla płaskostopia charakterystyczne jest zniesienie łuków sklepień. Łuki podłużny przyśrodkowy, podłużny boczny i poprzeczny przedni są niezbędne do poprawnej funkcji stopy – pełnią rolę amortyzatora i przeciwdziałają mikrourazom. W sytuacji, gdy łuki stopy są obniżone mamy do czynienia z płaskostopiem. Fizjologiczna stopa opiera się na trzech punktach – są to głowa pierwszej i piątej kości śródstopia oraz pięta.
Płaskostopie związane z hipermobilnością stawów ma dwa typy –stopa poprzecznie płaska oraz stopa płaska wiotka, która powstaje w wyniku osłabienia aparatu więzadłowego. W stopie wiotkiej nawet w odciążeniu widoczne jest spłaszczenie oraz niezależna od wspięcia na palce koślawość pięty. Dochodzi do przemieszczenia kości skokowej i łódkowatej. Skutkiem jest uwypuklenie po stronie przyśrodkowej stopy. Charakterystyczny jest także ból odczuwany przez pacjenta w okolicy rozcięgna podeszwowego oraz stawu skokowo-łódkowatego.
Natomiast stopa płaska poprzecznie powstaje w wyniku nieprawidłowej pracy mięśni piszczelowego przedniego i tylnego, strzałkowego długiego oraz mięśni podeszwowych stopy.
Hipermobilność może także objawiać się koślawością palucha. Przyczyny upatruje się w zapadnięciu łuku stopy co z kolei doprowadza do podwichnięcia kości śródstopia względem kości klinowatej.
Jak diagnozować BHJS?
Diagnozowanie oparte jest o wytyczne i wykonanie przez pacjenta charakterystycznej dla BHJS próby. Zmodyfikowana Skala Beighnton jest podstawą w diagnozowaniu nadmiernej ruchomości stawów, a pozytywny wynik wskazuje na obecność BHJS. Oceniane są:
- przeprost w stawie łokciowym >10°;
- bierne przyciągnięcie kciuka do przedramienia;
- przeprost w stawach MCP (śródręczno-paliczkowych) >90°;
- przeprost w stawie kolanowym >10°;
- położenie dłoni płasko na podłodze podczas skłonu w przód przy wyprostowanych kolanach.
W jaki sposób fizjoterapia może być złotym środkiem do zniwelowania nadmiernej ruchomości w stawach?
Fizjoterapia oczywiście nie „usztywni” rozciągniętych więzadeł czy ścięgien. Natomiast pomoże wzmocnić siłę mięśniową oraz czucie głębokie (propriocepcja). Ważne jest przywrócenie stabilizacji stawów, które powinno rozpocząć się od ćwiczeń statycznych przechodząc przez dynamiczne, a w końcowym efekcie do ćwiczeń oporowych. Praca z pacjentem powinna skupiać na prawidłowym wykonywaniu zadań funkcjonalnych oraz prowadzić do zniwelowania bólu.
Jeśli po przeczytaniu posta zauważysz w swoim ciele analogię do przedstawionych problemów, to skieruj się o pomoc do fizjoterapeuty!
